“استاد پرویز کردوانی دارنده ی مدال ملی و نشان عالی دانش در ایران، چهره ی ماندگار در حوزه ی علوم جغرافیا و پدر علم کویر شناسی […]

همیشه میخواستم برایت شعری بنویسم. شعری از زندگی تا ببینی چگونه در چشمان من نشسته ای شعری که مرا از آنچه میخواهم و می توانم به تو نزدیک تر کند شعری که فقط تو باشی و من و خوبی ها شعری بلند تا بتوانم هر بیت آن نام تو را با واژه ای از خوبی های جهان هم قافیه کنم شعر تو... واژه ها را یک به یک نوشتم ولی هیچ کدام هم وزن تو نشد قافیه را باختم...! و تو در شعر من نگنجیدی که فقط نام تو هم قافیه ی نام توست...

سازهای آبی داستان بی انتها