یا رضا . . .

به قلم سولماز رضائی

یا رضا! امروز تو را با تمام نام های زیبایت می خوانم. می خوانم که به مَدَدت هدایت شوم ،مگر نه اینکه تو نور الهدائی ( نور هدایت کننده).
چشم های بی نورم امروز محتاج نور توست که تو قره عین المومنینی ( نور چشم مومنان)
تو را دارم و دیگر چه حاجتم به مخلوقات که تو کافی الخلق برای مردمانی
ذهنم پریشان است ،درگیر اوهام وجودم هستم ذهنم را به تو می سپارم که تو رب التدبیر (خداوند تدبیر) و رئاب التدبیر ( درست کننده امور افکار) هستی.
برای آقا داشتن کسی را شایسته تر از تو ندیدم که تو الفاضل ( شایسته ترین فرد) الصدیق (راستگو) و الصوفی ( ادا کننده معصوم) هستی. نگاه کن به توان اندکم و توشه ناچیزم که تو معین الضعفائی ( یاری دهنده ضعیفان)
روحم فسرده و یخ زده است ای خورشید خورشید ها بر جانم بتاب شمس الشموس آل محمد
درد غربت دارم، غریب نوازم به نانی میهمانم کن که گفته اند تو غریب الغربائی.