اسلایدر

ای لطف روز های من شاید آن روز که از افق های دوردستِ هستی گذشتیم و غبارهای فراق را به کناری زدیم، شاید آن لحظه که قلب هایمان پس از تجربه ی عشق دلیلی برای تپش های حیات یافت، شاید آنگاه که در وانفسای ازلی درخششِ نهفته در چشم هایت را دیدم که مرا به سوی خود میخواند شاید شاید در آن خلسه ی بی تکرار، مرا از وطنم جدا کرده اند کجاست اینجا؟ این چه سرزمینی است که چاره را به آن راهی نیست؟ کجاست اینجا که رشته های عادت را چنین از هم می گسلد؟ چرا در این دیار، خوشی ها، چنین دردناکند؟ چرا در این زمین، از زخم های کهنه، خون تازه می جوشد؟ چرا اینجا، از بارانِ اشک ها، عطرِ خاکِ باران خورده بر نمی خیزد؟ چرا در این خانه اینچنین غریبیم؟ کجاست اینجا؟! ... وطنم کجاست؟... من از وطنم، از «تو» دور افتاده ام

میان من و تو وصلی است فراتر از آرزوی شاعران وصل مدام